Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΤΑΘΜΟΥ ΜΕΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ, ΤΗ ΜΟΥΣΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

Τα Εξάρχεια παραδοσιακά αποτελούν μια γειτονιά που είναι ταυτισμένη τόσο με την ανάπτυξη μιας κοινωνικής κουλτούρας ανοιχτής στη διαφορετικότητα όσο και με τους αγώνες πολιτικής αμφισβήτησης και αντίστασης, με ένα πλήθος πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών εγχειρημάτων και δομών αυτοοργάνωσης. Εδώ στα Εξάρχεια ξέσπασε η σπίθα της μεγάλης εξέγερσης του Δεκέμβρη το 2008 που εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα. Και αυτή η γειτονιά, με τα ιδιαίτερα κοινωνικο-πολιτικά χαρακτηριστικά της και την αγωνιστική της ιστορία, στάθηκε ένας από τους στόχους της ευρύτερης αντι-εξεγερτικής πολιτικής του κράτους που εξελίσσεται από το 2009 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχει καταφέρει ακόμα να εξαφανίσει τους χώρους, τα υποκείμενα και το πνεύμα της εξέγερσης που παραμένουν πάντα ζωντανά.

Διαχρονικά, στρατηγικής σημασίας εργαλείο (συμπληρωματικά των επίσημων κατασταλτικών μονάδων) για την επιβολή της κρατικής πολιτικής καταστολής στα Εξάρχεια αποτέλεσε σε βάθος χρόνου το ναρκεμπόριο, πάντα υπό την πλήρη καθοδήγηση και εποπτεία της αστυνομίας, ώστε να συκοφαντηθεί και να απονοηματοδοτηθεί ο ανοιχτός, δημόσιος, ελεύθερος χώρος που διαμορφώνεται από την έμπρακτη κοινωνική αμφισβήτηση και εντέλει για το παραδειγματικό χτύπημα των αγωνιστών, του κινήματος και των δομών του. Ιδιαίτερα μετά την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, στο κοινωνικό έδαφος των Εξαρχείων γειώθηκαν και αναπτύχθηκαν ακόμα περισσότερο τα προτάγματα της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της μαχητικής αντίστασης, αποκτώντας κοινωνική επιρροή, σε ανταγωνισμό με τις κυρίαρχες αξίες και σχέσεις του κράτους και του καπιταλισμού. Έτσι, οι ναρκομαφίες και τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού επιχείρησαν να καταλάβουν αυτό το έδαφος για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των ιδιοτελών σκοπών τους: έλεγχος, κέρδος και εξουσία. Οι ναρκέμποροι αποτέλεσαν το μακρύ χέρι του κράτους στα Εξάρχεια, αφού τόσο οι ίδιοι όσο και η κουλτούρα της επιβολής και του νόμου της ζούγκλας που φέρνει μαζί της η επικράτηση του ναρκεμπορίου σε μια περιοχή αναπτύσσονται ευθέως εχθρικά προς τις αξίες της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας. Πρόκειται για παρακρατικές συμμορίες που αποτελούν αξιοποιήσιμη δύναμη για το κράτος, το οποίο εμφανίζεται ως φύλακας της νομιμότητας, καταγγέλλοντας με τη συστράτευση των ΜΜΕ την «ανομία» στα Εξάρχεια, στοχοποιώντας αυτούς που αγωνίζονται από τα κάτω απέναντι τους, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο καλύπτει, ελέγχει και χρησιμοποιεί το ναρκεμπόριο για να υλοποιήσει τις επιδιώξεις του.

Απέναντι σε αυτήν τη διαχρονική κρατική επιχείρηση ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου από την κρατική καταστολή, το ναρκεμπόριο, την εμπορευματοποίηση, την ανάπλαση, τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού και τις αντικοινωνικές συμπεριφορές, εμείς δεν ήμαστε απόντες ή και κατήγοροι των αντιστάσεων που προβλήθηκαν, αλλά με πολλούς ακόμα, αγωνιστές και αγωνίστριες, κατοίκους, θαμώνες και εργαζόμενους/ες στη γειτονιά, ορθώσαμε συλλογικά αναχώματα στους κρατικούς σχεδιασμούς, σηκώσαμε τη σημαία της μαχητικής αντίστασης, της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης, και κρατήσαμε ανοιχτό το δρόμο για τον αγώνα σήμερα. Από τις συγκεντρώσεις, τις καταλήψεις, τις περιφρουρήσεις των χώρων αγώνα και τις διαδηλώσεις στους δρόμους της γειτονιάς ενάντια στην αστυνομική κατοχή, τις μαφίες, τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις κανιβαλικές και σεξιστικές επιθέσεις και τους βιασμούς, μέχρι τις εκδηλώσεις κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης στην πλατεία και τους δρόμους των Εξαρχείων. Και αντιλαμβανόμαστε τα Εξάρχεια ως ένα πεδίο ιστορικής σημασίας για τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό αγώνα, έχοντας ως παρακαταθήκη την εμπειρία των κινητοποιήσεων που προηγήθηκαν για την επανοικειοποίηση της γειτονιάς και γνωρίζοντας πως η πολιτική αξιοπιστία του αγώνα αυτού μπορεί να στηρίζεται σε σταθερές θέσεις μάχης μέσα στον χρόνο, που να προωθούν τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης ενάντια σε κάθε μορφή της κρατικής επιβολής και απέναντι σε αντιλήψεις που προωθούν είτε την παραίτηση είτε τη διαμεσολάβηση.

Η σημερινή ακροδεξιά διαχείριση, λαμβάνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη σοσιαλδημοκρατική, ήρθε να ανταποκριθεί και αυτή πλήρως στις επιταγές του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και της αντι-εξέγερσης. Το εργαλείο της αφομοίωσης, που έδωσε ένα συντριπτικό αφοπλιστικό χτύπημα στα κινήματα, αντικαταστάθηκε από αυτό της ωμής καταστολής. Η δουλειά που επιτέλεσε η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στα Εξάρχεια, δηλαδή η γιγάντωση του ναρκεμπορίου και η διαμόρφωση μιας αντικοινωνικής συνθήκης -που στάθηκαν απέναντι στην ανάπτυξη των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στη γειτονιά και αποσάθρωσαν την περιοχή-, επιχειρείται εδώ και δύο χρόνια να συμπληρωθεί. Έτσι, η τωρινή πολιτική διαχείριση, εκμεταλλευόμενη τους τόνους μιντιακής προπαγάνδας -μέσω της οποίας χρόνια επιχειρούνταν να ταυτιστούν οι αγώνες και η γειτονιά των Εξαρχείων με τις συμμορίες που τη λυμαίνονται και που στόχευε στην άντληση κοινωνικής νομιμοποίησης για εισβολή στην περιοχή- εξαπέλυσε τις δυνάμεις καταστολής στα Εξάρχεια, εγκαθιστώντας έναν στρατό κατοχής, εκκενώνοντας καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών, τρομοκρατώντας εργαζόμενους και κατοίκους, χτυπώντας αγωνιστές και όσους αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Στρατηγικός στόχος του κράτους δεν ήταν και δεν είναι άλλος από την πλήρη κοινωνική αποσάθρωση της περιοχής, την αλλοίωση των κινηματικών και αγωνιστικών χαρακτηριστικών των Εξαρχείων, την αποστέρηση της αγωνιστικής ιστορίας τους και τη μετατροπή τους σε ελεγχόμενη ζώνη κερδοφορίας. Αλλά η καταστολή ποτέ δεν ήταν αρκετή, όσο σφοδρή κι αν ήταν εδώ και δεκαετίες, όπως και οι συμμορίες των ναρκέμπορων και τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού τα προηγούμενα χρόνια, για να κάμψουν τις αντιστάσεις στην περιοχή και να αλλοιώσουν αποφασιστικά τα χαρακτηριστικά της, διαμορφωμένα σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης μετά την πτώση της χούντας. Και με την αστυνομική εισβολή και κατοχή της γειτονιάς ξεδιπλώθηκαν ευρύτεροι σχεδιασμοί ανάπλασης κι «εξευγενισμού» της, εντάσσοντάς την στο ευρύτερο σχέδιο ανάπλασης και ελέγχου του κέντρου της πόλης.

Κομβικά στοιχεία για την ανάπλαση της γειτονιάς, τον «εξευγενισμό» και την αλλαγή χρήσης της, καθώς και την ανασύνθεση του πληθυσμού της, είναι η προγραμματιζόμενη ανάπλαση του λόφου του Στρέφη, η μετατροπή της πλατείας Εξαρχείων σε σταθμό του μετρό και η μουσειοποίηση του Πολυτεχνείου. Το Πολυτεχνείο, κεντρικό σημείο εξεγέρσεων, πολιτικών και κοινωνικών εκδηλώσεων, συναντήσεων και ζυμώσεων σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης, ουσιαστικά είναι ήδη κλειστό. Όσον αφορά τον Στρέφη, έναν λόφο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη γειτονιά και έναν από τους ελάχιστους δημόσιους πράσινους χώρους στο κέντρο της πόλης, τον Γενάρη του 2021 ανατέθηκε από το Δήμο στην εταιρεία Prodea και την UNISON Facilities Services τόσο η ανάπλαση και οικονομική εκμετάλλευσή του όσο και η φύλαξη, η περίφραξη και ο έλεγχος της πρόσβασης σε αυτόν. Όσο για την πλατεία Εξαρχείων, αναμένεται η καταστροφή και η εκσκαφή της, ενταγμένη ως σταθμός σε μία γραμμή του μετρό για την οποία έχουν αρχίσει ήδη οι εκσκαφές στις πλατείες Κολωνακίου και Κυψέλης, την Ευελπίδων και το Γαλάτσι.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που επιχειρείται η ανάπλαση της περιοχής (έστω κι αν αυτή τη φορά έχει γενικευμένο χαρακτήρα), με κορυφαίο παράδειγμα τα έργα στην πλατεία Εξαρχείων το 2003, πριν τους ολυμπιακούς αγώνες, τα οποία σε μεγάλο βαθμό ματαιώθηκαν, χάρη στη δυναμική και μαζική αντίσταση που προβλήθηκε, τότε που πρωτογράφτηκε και το σύνθημα «Σήμερα τα Εξάρχεια – αύριο όλη η πόλη». Και σήμερα καλούμε και εμείς με τη σειρά μας, όλους και όλες, συλλογικότητες και ατομικότητες, κατοίκους, θαμώνες και εργαζόμενους της γειτονιάς, που έδωσαν το παρών στους αγώνες που προηγήθηκαν, να πλαισιώσουν και πάλι τον αγώνα για την υπεράσπιση των Εξαρχείων της αυτοοργάνωσης, της αντίστασης και της αλληλεγγύης.

Ενάντια στη συνολική κατασταλτική και ιδεολογική επίθεση του κράτους που στοχεύει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, μέσα από τις συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών/τριών, τα στημένα κατηγορητήρια και τις σκευωρίες που μεθοδεύονται από τα κρατικά επιτελεία, τις εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων αγώνα, την αστυνομοκρατία, τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων και τους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών/τριών, με σκοπό την επιβολή τρομοκρατίας και σιωπής.

Ενάντια στην επιχείρηση του κράτους να επιβληθεί και να ιδιοποιηθεί τους δημόσιους χώρους στο κέντρο της Αθήνας και τα Εξάρχεια, στα οποία ο κρατικός μηχανισμός πριμοδότησε τις ναρκομαφίες, με σκοπό τη συντριπτική εισβολή των κατασταλτικών δυνάμεων, την εγκατάστασή τους στη γειτονιά, τις επιθέσεις σε αγωνιστές και δομές αγώνα, την τρομοκράτηση εργαζόμενων και κατοίκων, επιδιώκοντας την πλήρη κοινωνική αποσάθρωση της περιοχής και την αποστέρηση της αγωνιστικής ιστορίας της.

Συγκέντρωση-πορεία: Σάββατο 16 Απρίλη 2022, 7 μ.μ. Πλατεία Εξαρχείων

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

15 Απρίλη 1988 – 15 Απρίλη 2022

34 χρόνια κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

στους δρόμους της μαχητικής αντίστασης, της ταξικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής αυτοοργάνωσης

Συντροφική κουζίνα

Κυριακή 17 Απρίλη 2022, 1 μ.μ.

στον κήπο της κατάληψης

Παιδική εκδήλωση στον κήπο της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37
Κυριακή 3 Απριλίου
στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 34α γενέθλιά της

11.30 π.μ. – 12.30μ. (για παιδιά από 3,5 χρονών):
– Μουσικοκινητική, διαδραστική αφήγηση της ιστορίας “Φύγαμε για το Κυνήγι της Αρκούδας” του Michael Rosen
– Αισθητηριακή, διαδραστική αφήγηση της ιστορίας “Το Πρώτο Χλουτς”, της Jeanne Willis

13.00 – 14.30:
Εργαστήρια αισθητηριακού παιχνιδιού
– Λασπομαγειρείο: ευρετικό, συμβολικό παιχνίδι, με χώμα και νερό, για παιδιά από 9 μηνών
– Ζωγραφική με σαπουνόφουσκες, για παιδιά από 4ων χρονών

– Έκθεση φωτογραφιών από προηγούμενες παιδικές εκδηλώσεις (στη ΛΚ 37, στην Πάρνηθα, στη Μεσοχώρα κ.α.)

Σχεδιασμός & εμψύχωση δράσεων, διευκόλυνση παιχνιδιού: “Το Άλλο Σύννεφο¨ (παιδότοπος που στεγάζεται στην κατάληψη)

Ελεύθερα παιδιά, σε ελεύθερους χώρους, για έναν ελεύθερο κόσμο!

15 Απρίλη 1988 – 15 Απρίλη 2022

34 χρόνια κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

στους δρόμους της μαχητικής αντίστασης, της ταξικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής αυτοοργάνωσης

Απέναντι στον γερασμένο και σάπιο κόσμο της εξουσίας, που
δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα περισσότερο απο αρρώστιες, πολέμους, πείνα, ξεριζωμό, εκμετάλλευση και καταπίεση.
Απέναντι στην κρατική καταστολή και τις φασιστικές
παρακρατικές συμμορίες.
Να υπερασπιστούμε τους κατειλημμένους και αυτοοργανωμένους χώρους ζωής και αγώνα ως αναπόσπαστο μέρος των ακηδεμόνευτων πολιτικών-κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων
που επιχειρούν να θέσουν αναχώματα στην επέλαση
της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, ως εστίες
συλλογικοποίησης του αναρχικού αντιεξουσιαστικού αγώνα
και εδαφικοποίησης των ελευθεριακών προταγμάτων
με όραμα μια νεα κοινωνία κοινοκτημοσύνης, ισότητας αλληλεγγύης, ελευθερίας.

24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022 – ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ/ΕΙΣΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΓΑΛΑΤΣΙ ΤΗΝ 1Η ΝΟΕΜΒΡΗ 2020

Την Πέμπτη 24 Μαρτίου 2022 έχει οριστεί η δίκη των συλληφθέντων από την αντικρατική-αντιφασιστική κινητοποίηση στο Γαλάτσι την 1η Νοεμβρίου 2020 που δέχτηκε την ακραία σε βιαιότητα κατασταλτική επίθεση από διμοιρίες ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ΔΡΑΣΗ. Το αποτέλεσμα της επίθεσης αυτής ήταν ο τραυματισμός πολλών διαδηλωτών, η σύλληψη 12 εξ αυτών ανάμεσά τους και των πιο σοβαρά τραυματιών (με ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα χέρια) και ένα βαρύ, ολότελα στημένο κατηγορητήριο σε βάρος τους.
Την ημέρα εκείνη με πρωτοβουλία της “αντιφασιστικής- αντιεξουσιαστικής συνέλευσης Ν. Ηρακλείου- Ν. Ιωνίας” είχε καλεστεί συγκέντρωση και διαδήλωση στο Ν. Ηράκλειο απέναντι στα φασιστικά τάγματα εφόδου που θα επιχειρούσαν να βγουν στο δημόσιο χώρο με αφορμή την επέτειο της εκτέλεσης των 2 φασιστών τον Νοέμβρη του 2013. Από το προηγούμενο βράδυ το κράτος είχε απαγορεύσει τη συγκέντρωση με βάση τον χουντικής εμπνεύσεως νόμο για την περιστολή των διαδηλώσεων την ημέρα της κινητοποίησης και η πλατεία Ν. Ηρακλείου ήταν κατειλημμένη από τις δυνάμεις των ΜΑΤ από νωρίς το μεσημέρι. Άμεσα τα αντιφασιστικά καλέσματα για την συγκέντρωση ανανεώθηκαν για τον σταθμό της Ν. Ιωνίας, όπου και εκεί οι πρώτοι σύντροφοι και συντρόφισσες που έφτασαν διώχθηκαν από πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις. Έτσι, για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί η αντιφασιστική κινητοποίηση, ο κόσμος συγκεντρώθηκε στο Γαλάτσι, πορεύτηκε στους δρόμους της περιοχής και κατέληξε στην πλατεία του Αγ. Ανδρέα. Λίγα λεπτά μετά την είσοδο της διαδήλωσης στην πλατεία, εμφανίστηκαν διμοιρίες ΜΑΤ εν πλήρει εξαρτύσει και δυνάμεις ΟΠΚΕ, περικύκλωσαν τους διαδηλωτές εγκλωβίζοντάς τους σε ένα σημείο – ανάμεσα σε παρτέρια, τραπέζια και καρέκλες καφετεριών και άλλους ανθρώπους που κάθονταν εκεί – και εξαπέλυσαν μια μανιώδη επίθεση με χημικά και ξύλο αδιακρίτως, σαρώνοντας όποιον και ό,τι έβρισκαν μπροστά τους και αδιαφορώντας εντελώς όχι μόνο για την σωματική ακεραιότητα των διαδηλωτών αλλά και των εγκλωβισμένων μαζί τους θαμώνων, ανάμεσα στους οποίους ήταν και οικογένειες με μικρά παιδιά. Συνέχεια αυτής της επίθεσης ήταν η σύλληψη 12 διαδηλωτών και ενός κατοίκου της περιοχής που προσπάθησε να καταγράψει στο κινητό του την επίθεση, ο βασανισμός συντρόφου μετά την σύλληψή του με παρατεταμένο σφίξιμο των χεριών του από χειροπέδες, η λεκτική βία και οι απειλές, οι άθλιες συνθήκες μέσα στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ χωρίς κανένα μέτρο προστασίας από την πανδημία και η απόδοση ενός βαρύτατου και στημένου κατηγορητηρίου βάσει του οποίου παραπέμφθηκαν σε δίκη. Να αναφέρουμε εδώ πως για τη δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ που προκάλεσε σοβαρούς τραυματισμούς σε τέσσερις από τους διαδηλωτές και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα χέρια καθώς και για το βασανισμό του συντρόφου κατά τη σύλληψή του από τους ίδιους, έχει κατατεθεί μήνυση, για την οποία αναμένεται ο ορισμός δικασίμου.
Η κινητοποίηση – που εδώ και χρόνια διοργανώνεται στο Ν. Ηράκλειο ενάντια στην προσπάθεια επανεμφάνισης στο δημόσιο πεδίο των παρακρατικών φασιστικών-ναζιστικών ταγμάτων εφόδου – αναρχικών και αντιφασιστών και η βούλησή τους να βγουν στο δρόμο παρά τις απαγορεύσεις την 1η Νοέμβρη 2020, ένα μήνα μετά την καταδίκη της Χ.Α. ως εγκληματική οργάνωση από την αστική δικαιοσύνη και τη «νίκη της δημοκρατίας» κατά του φασισμού, αντιμετωπίστηκε με μηδενική ανοχή από το κράτος, προβάλλοντας διάφορα προσχήματα όπως ο κίνδυνος διάδοσης του COVID-19 ή «η διατάραξη της δημόσιας τάξης και της κοινωνικοοικονομικής ζωής» σε μια προσπάθεια τόσο κατοχύρωσής του ως μοναδικού εγγυητή της κοινωνικής ομαλότητας και ασφάλειας, όσο και τρομοκράτησης όσων αγωνίζονται.
Από την πλευρά μας ως αναρχικοί, συμμετείχαμε στην κινητοποίηση αυτή, όπως οργανώνουμε και συμμετέχουμε σε πλήθος άλλων αντιφασιστικών κινητοποιήσεων – όπως αυτές στο Κερατσίνι για τη δολοφονία του αντιφασίστα Π. Φύσσα και στα Πετράλωνα για τη δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σ. Λουκμάν από τα τάγματα εφόδου της Χ.Α., από την έναρξή της και τις ημέρες που εκδικαζόταν η υπόθεση της επίθεσης στο αναρχικό/αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια από τάγμα εφόδου της Χ.Α μέχρι τη μαζική συγκέντρωση στη Λ. Αλεξάνδρας την ημέρα της απόφασης για τη Χ.Α. και τις συγκρούσεις με τους ένστολους δολοφόνους της αστυνομίας και αυτές στο κέντρο της Αθήνα στη διάρκεια των συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα για το «Μακεδονικό» αλλά και στις γειτονιές όπου οι παρακρατικές συμμορίες επιχειρούν να εμφανιστούν ξανά και επιτίθενται σε αγωνιζόμενους ανθρώπους και μετανάστες, δομές και χώρους αγώνα – αντιλαμβανόμενοι τον αντιφασιστικό αγώνα ως κομμάτι του συνολικότερου, συνεχή αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο που τον γεννούν και τον θρέφουν. Και γνωρίζοντας πως ο φασισμός, ως εγγενής έκφανση του ίδιου του κράτους, και οι παρακρατικές συμμορίες ως εφεδρείες του, δεν αντιμετωπίζονται από τους θεσμούς και στα δικαστήρια που λειτουργούν για να αποσοβήσουν τη συσσωρευμένη κοινωνική οργή και να ξεπλύνουν το κράτος αλλά με διαρκή αγώνα στους δρόμους από τους αγωνιζόμενους από τα κάτω. Άλλωστε, μέσα στις ακραίες συνθήκες θανάτων, φτώχειας, αποκλεισμών και καταστολής των τελευταίων δύο χρόνων, ο παρακρατικός μηχανισμός βρίσκει έδαφος, εμφανίζεται ξανά στο δημόσιο πεδίο εκφράζοντας την πιο αντιδραστική, αντικοινωνική και ανορθολογική ρητορική συμπληρώνοντας την επίσημη κρατική αντικοινωνική πολιτική εξαθλίωσης, θανάτου και εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, και επιτίθεται με τις φασιστικές συμμορίες του σε αγωνιστές, αντιφασίστες, συνδικαλιστές, φοιτητές, νεολαίους, μετανάστες.
Τα γεγονότα τις 1ης Νοέμβρη στο Γαλάτσι, όμως, με την άγρια κρατική καταστολή σε βάρος των αναρχικών και αντιφασιστών, τις συλλήψεις και το βαρύ κατηγορητήριο ήταν ένα πρώτο επεισόδιο της περιόδου που ακολούθησε, με την επιβολή ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στους δρόμους από το κράτος με πρόσχημα την αποτροπή εξάπλωσης της πανδημίας ενώ ταυτόχρονα χώροι εργασίας και Μ.Μ.Μ. ήταν ασφυκτικά γεμάτα. Ένα επεισόδιο που ακολούθησε των μαζικών αστυνομικών πογκρόμ, άγριων ξυλοδαρμών, συλλήψεων, δικαστικής και οικονομικής ομηρίας αγωνιστών/στριών. Από τις κινητοποιήσεις για την 17η Νοεμβρίου -επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973- και την 6η Δεκεμβρίου -επέτειο της κρατικής δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης του 2008-, μέχρι τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας πολιτικό κρατούμενο Δ. Κουφοντίνα, την εκκένωση της κατάληψης της πρυτανείας του Α.Π.Θ. ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τα γεγονότα στη Ν. Σμύρνη τον Μάρτιο του 2021. Αλλά και πιο πρόσφατα- όπως άλλωστε και διαχρονικά – αυτοί που αγωνίζονται στους δρόμους και οι χώροι αγώνα αντιμετωπίζουν το φάσμα της καταστολής και αστυνομοκρατίας. Από την καταστολή των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, όπως αυτή για τη δολοφονία του 18χρονου Ρομά Ν. Σαμπάνη από την αστυνομία όπου τα αναρχικά μπλοκ δέχτηκαν την επίθεση των ΜΑΤ που στη συνέχεια διέλυσαν τη διαδήλωση αλλά και πλήθος άλλων που πραγματοποιήθηκαν ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, την υποβάθμιση του συστήματος υγείας εν μέσω πανδημίας, τους αντεργατικούς νόμους, την αντιμεταναστευτική πολιτική, τη λεηλασία της φύσης, μέχρι την εισβολή των ΕΚΑΜ στην ΑΣΟΕΕ και την εκκένωση της κατάληψης «στέκι στο βιολογικό» στο Α.Π.Θ.
Ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που επιβάλουν την τρομοκρατία και την καταστολή, την εκμετάλλευση, την εξαθλίωση και τον θάνατο στους από τα κάτω, ως αναρχικοί προτάσσουμε την κοινωνική, ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη και τον διαρκή αγώνα για το γκρέμισμα αυτού του σάπιου και χρεοκοπημένου συστήματος της κρίσης και των πολεμικών συρράξεων, προτάσσουμε τον αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση, για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 12 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΙΣΣΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ-ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΟ ΓΑΛΑΤΣΙ THN 1Η ΝΟΕΜΒΡΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ – 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022, 11.30 Π.Μ.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ, ΚΤΗΡΙΟ 12

Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37,
Αναρχικό – αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια

Από τις ταξικές ρίζες της 8ης Μάρτη, τις απεργίες μεταναστριών εργατριών, ως τους σύγχρονους αγώνες γυναικών σε όλον τον κόσμο…

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ και Προβολή

Γυναικοκτονίες, βιασμοί, trafficking, κακοποίηση και παρενόχληση: Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ, ΘΕΣΜΙΚΗ ΒΙΑ. Θρέφεται, αναπαράγεται και συγκαλύπτεται στους κόλπους του κράτους, των αστυνομικών και δικαστικών μηχανισμών του, στους χώρους εργασίας, στους θεσμούς της κοινωνικής και ταξικής ανισότητας, από την εκκλησία, τα ΜΜΕ, τον καθεστωτικό ρατσισμό…

– Από την ατομική στη συλλογική εξέγερση και από τις μερικές αντιστάσεις στο συνολικό πρόταγμα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Απέναντι στη σιωπή, την εξατομίκευση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τις θεσμικές αυταπάτες, οργάνωση και αγώνας για το γκρέμισμα της κρατικής, καπιταλιστικής και πατριαρχικής εξουσίας. Για τη χειραφέτηση και την αναρχία…

Στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου, 6 μ.μ.

Συντρόφισσες από την Αναρχική Συλλογικότητα ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ (μέλος της ΑΠΟ)

http://apo.squathost.com/8i-marti-ekdilosi-sizitisi-ke-provoli-sav-26-2/?fbclid=IwAR0qtDNzroyCVmIxq5Nt3FiMewL3ixJlUvkoH-MOpazR0jcWTasjBTwrsPs

https://kiklostisfotias.wordpress.com/

2009-2022
13 Χρόνια Συλλογικού Αγώνα στο Πάρκο Κύπρου και Πατησίων
Δεν θα ξεριζώσουν την αντίσταση!
Στις 26 Γενάρη συμπληρώθηκαν δεκατρία χρόνια από το πρωινό εκείνο που τα συνεργεία του Δήμου Αθηναίων ξερίζωσαν τα δέντρα του πάρκου, κατέστρεψαν την παιδική χαρά, τα παγκάκια και το δίκτυο υδροδότησης, σε μια επιχείρηση παράδοσής του σε ιδιωτική εταιρεία πάρκινγκ.

Η άμεση κινητοποίηση και η μαχητική αντίσταση κατοίκων της γειτονιάς και αλληλέγγυων, απέτρεψαν τα αντικοινωνικά σχέδια του δήμου. Με τις αδιάκοπες προσπάθειές τους, το αναδημιούργησαν, φυτεύοντας 150 νέα δέντρα και θάμνους, μετατρέποντάς το σε έναν ανοιχτό, δημόσιο, πράσινο χώρο, αλλά και εστία κοινωνικού αγώνα.

Δεκατρία χρόνια μετά την καταστροφή του συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αντιθεσμικά τον ανοιχτό κοινωνικό χαρακτήρα του.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – 13 ΦΛΕΒΑΡΗ

Έκθεση φωτογραφίας από την αναδημιουργία του πάρκου και δράσεις της συνέλευσης

12 μ. Φροντίζουμε όλοι μαζί τα δέντρα, φυτεύουμε νέα και επισκευάζουμε την παιδική χαρά

12:30 μ.μ. Αφήγηση παραμυθιών που τα δέντρα ψιθυρίζουν …από την αφηγήτρια Ελεάνα Χατζάκη

1:30 μ.μ. Αφροβραζιλιάνικα κρουστά με τους Quilombo!

*με την τήρηση των αναγκαίων μέσων αυτοπροστασίας

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ, ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, ΤΑ ΠΑΡΚΑ, ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ!

http://sakakp.blogspot.com/

9 χρόνια από τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν

Στις 17 Γενάρη του 2013 δολοφονείται ο μετανάστης εργάτης Σαχζάτ Λουκμάν από τους νεοναζί Χ. Στεργιόπουλο και Δ. Λιακόπουλο, στην Τριών Ιεραρχών στα Άνω Πετράλωνα. Η δολοφονία του, καθώς και η δολοφονία του αντιφασίστα Π. Φύσσα τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους από παρακρατικό τάγμα της Χ.Α., αποτελούν το αιματηρό αποκορύφωμα, εκείνης της περιόδου, της παρακρατικής δράσης των φασιστών, των δεκάδων νεοναζιστικών επιθέσεων σε βάρος αναρχικών και αριστερών αγωνιστών, συνδικαλιστών, προσφύγων και μεταναστών, αλλά και ενός πλήθους δολοφονικών επιθέσεων σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ

Σήμερα, βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον, όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βιώνει τις συνέπειες της εγκληματικής κρατικής διαχείρισης της πανδημίας. Οι νεκροί από την ασθένεια Covid-19 ξεπερνούν τους 21.000 και χιλιάδες νοσούν, το δημόσιο σύστημα Υγείας είναι υπό κατάρρευση, ενώ όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια, οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι φυλακισμένοι, βρίσκονται αποκλεισμένα από την πρόσβαση στα στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά και οι εργαζόμενοι ασφυκτιούν κάτω από την εργοδοτική πίεση και τρομοκρατία απασχολούμενοι μέσα σε επισφαλείς συνθήκες. Παράλληλα η κρατική καταστολή οξύνεται προκειμένου να καταπνίξει την όποια έκφραση της διογκούμενης κοινωνικής δυσαρέσκειας και οι παρακρατικές συμμορίες, ως η χρήσιμη αντεπαναστατική εφεδρεία του κράτους και αναπόσπαστο εργαλείο της ευρύτερης αντιεξεγερτικής πολιτικής, επανεμφανίζονται στο δημόσιο πεδίο.

Ένα πεδίο που επιχειρείται να διαμορφωθεί από τους κυρίαρχους μέσω της συστηματικής διάχυσης της μισαλλοδοξίας, της καλλιέργειας του ανορθολογισμού και της προώθησης της εξατομίκευσης, που στοχεύουν στη διάλυση κάθε κοινωνικού, ταξικού και συλλογικού δεσμού και την συντηρητικοποίηση μέρους της κοινωνικής βάσης, ώστε να προχωρήσει απρόσκοπτα το βάθεμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και να εδραιωθεί η κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Μέσα σε αυτό βρήκαν έδαφος να δράσουν οι φασιστικές γκρούπες, ήδη από τα συλλαλητήρια για το “Μακεδονικό”, όπως καταδεικνύουν οι δεκάδες νεοναζιστικές επιθέσεις από τις αρχές του φθινοπώρου σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα απέναντι σε φοιτητές, σε μέλη αριστερών και συνδικαλιστικών οργανώσεων, σε αντιφασίστες και σε μετανάστες. Γιατί είναι ο ανορθολογισμός του ίδιου του συστήματος που διαμόρφωσε το έδαφος να αναπτυχθούν οι συνωμοσιολογικές αφηγήσεις και πλάι σε αυτές να αναγεννηθούν οι νεοναζιστικοί χαιρετισμοί και τα ακροδεξιά παραληρήματα, με αποτέλεσμα ο φασιστικός εσμός (νεοναζί, παραστρατιωτικές, εθνικιστικές, παραθρησκευτικές οργανώσεις) να εμφανιστεί εκ νέου την περίοδο της πανδημίας επιχειρώντας να συγχύσει και να αντικαταστήσει την αντίσταση με την αντίδραση.

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Απέναντι στον παραλογισμό της εξουσίας, απέναντι στον παρακρατικό μηχανισμό και τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου, απέναντι στον ανορθολογισμό και τις αντιδραστικές δυνάμεις, να πάρουμε θέση μάχης! Στους δρόμους, στις γειτονιές, στα σχολεία, τις σχολές να αντιτάξουμε ενάντια στον σάπιο κόσμο της εξουσίας τη συλλογικοποίηση, την κοινωνική αυτοοργάνωση, την ταξική αλληλεγγύη, τη μαχητική αντίσταση και τον συνολικό αγώνα για την ανατροπή του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος που γεννά και θρέφει τον φασισμό, για την οικοδόμηση ενός κόσμου που θα είναι ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

Σάββατο 15 Γενάρη, πλ. Μερκούρη, Άνω Πετράλωνα, 12μ.

*τηρώντας όλα τα μέτρα συλλογικής και ατομικής αυτοπροστασίας

Aναρχικό/αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια | Kατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 | Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Pasamontaña | Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

Τα ξημερώματα της 31ης Δεκέμβρη, αστυνομικές δυνάμεις, αφού πρώτα περικυκλώνουν και εισβάλλουν στον χώρο του ΑΠΘ, καταπατώντας για άλλη μια φορά το πανεπιστημιακό άσυλο, προχωρούν στην εκκένωση και στην κατεδάφιση της επί 34 χρόνια κατάληψης “στέκι στο βιολογικό”.

Την ίδια στιγμή που το κοινωνικό σώμα μετρά δεκάδες νεκρούς καθημερινά ως αποτέλεσμα της εγκληματικής κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, η επιλογή του κράτους να εκκενώσει έναν ακόμα κατειλημμένο χώρο καταδεικνύει για άλλη μια φορά πως η απάντηση του συστήματος μέσα στη βαθιά συνολική κρίση του δεν είναι άλλη από την όξυνση της καταστολής και της αστυνομοκρατίας. Η εκκένωση του συγκεκριμένου χώρου αποτελεί προέκταση της επιχείρησης εγκαθίδρυσης αστυνομικών δυνάμεων στους πανεπιστημιακούς χώρους στο πλαίσιο της προώθησης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, αλλά και συνέχεια της πάγιας κρατικής κατασταλτικής επιχείρησης ενάντια στους κατειλημμένους χώρους που αποτελούν σημεία αναφοράς του αναρχικού αγώνα και εστίες των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Από το κατειλημμένο έδαφος της Λέλας Καραγιάννη 37 στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στην κατάληψη “στέκι στο βιολογικό” και σε όλους τους αυτοοργανωμένους χώρους αντίστασης και αγώνα.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ,
ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ

ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

Video: αποσπάσματα από το πρώτο κύμα της ιθαγενικής “εισβολής” στην Ευρώπη, το οποίο προβλήθηκε στην εκδήλωση για το Ζαπατιστικό ταξίδι για τη ζωή και την βαλκανική διαδρομή στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37