Τα τελευταία χρόνια εκδηλώνεται με ολοένα μεγαλύτερη ένταση μια γενικευμένη επίθεση κράτους, δήμων και εταιρειών ενάντια στο σύνολο των δημόσιων χώρων στην Αθήνα. Στο κέντρο της πόλης, ο σχεδιασμός που τέθηκε σε εφαρμογή από την προηγούμενη δημοτική αρχή Μπακογιάννη με την παράδοση πάρκων, αρχαιολογικών χώρων και λόφων στο κέντρο της Αθήνας, μεταξύ των οποίων του λόφου Στρέφη, του πάρκου Κύπρου και Πατησίων, του πάρκου Δρακόπουλου, του πάρκου – αρχαιολογικού χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνος και τον λόφο Φιλοπάππου, επεκτείνεται σε πλήθος άλλων χώρων σε κάθε γωνιά της πόλης – από το Σκοπευτήριο, το πάρκο Ηνιόχου έως το Μπαρουτάδικο. Κάθε λογής μεγαλοεργολάβοι και κατασκευαστικές εταιρείες επιστρατεύονται, με προμετωπίδα τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, να συνδράμουν τα κρατικά σχέδια για την ανάπλαση, την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού που δεν αφορά στενά τους χώρους πρασίνου αλλά στοχεύει στην αναδιάρθρωση και τον ανασχεδιασμό της πόλης ευρύτερα. Έναν ανασχεδιασμό που αποσκοπεί στην αναδιάταξη της κοινωνικής ζωής, αφενός με τον εκτοπισμό και τον αποκλεισμό των φτωχότερων πληβειακών στρωμάτων από το κέντρο της πόλης και αφετέρου στην αποστείρωση του δημόσιου χώρου από οποιαδήποτε έκφραση συλλογικής αντίστασης, την επιβολή του κρατικού ελέγχου σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής και εν τέλει τη μετατροπή της πόλης σε στρατόπεδο εργασίας.
Η επίθεση στους δημόσιους χώρους, ανεξάρτητα από τα ειδικά χαρακτηριστικά που λαμβάνει σε κάθε περίπτωση – με εργαλείο την τουριστικοποίηση, την ιδιωτικοποίηση ή την εμπορευματοποίηση και τον εξευγενισμό ολόκληρων περιοχών στην πόλη-, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικευμένης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης κάθε πτυχής της κοινωνικής σφαίρας, την παιδεία, την υγεία, την εργασία, τη στέγαση. Μια στρατηγική, της οποίας η απρόσκοπτη επιβολή, περνά μέσα από την καταστολή κάθε εστίας κοινωνικού και ταξικού αγώνα και εν γένει την εξάλειψη της κουλτούρας της αντίστασης που γεννήθηκε στις φλόγες των μεγάλων κοινωνικών εξεγέρσεων απέναντι στη βαρβαρότητα του κράτους και του κεφαλαίου.
Η σημερινή ακροδεξιά διαχείριση, λαμβάνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη σοσιαλδημοκρατική, ήρθε να ανταποκριθεί και αυτή πλήρως στις επιταγές του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, όπου το εργαλείο της αφομοίωσης, που έδωσε ένα συντριπτικό αφοπλιστικό χτύπημα στα κινήματα, αντικαταστάθηκε από αυτό της ωμής καταστολής απέναντι στις ακηδεμόνευτες κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, τις καταλήψεις, τις εστίες αγώνα και ιδιαίτερα του αναρχικού κινήματος, στα σχολεία, τις σχολές, τις πλατείες, τους δρόμους και τις γειτονιές μας και σε κάθε σημείο όπου ριζώνει και εκδηλώνεται η κοινωνική αμφισβήτηση απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Από τις συνεχείς επιθέσεις στους αντιστεκόμενους ενάντια στην αποστέρηση και των ελάχιστων πλέον δημόσιων πράσινων χώρων στην πόλη και την αστυνομοκρατία στους δρόμους, τις πλατείες και τα πάρκα και τη φεουδαλοποίηση και αποστείρωση του δημόσιου χώρου έως τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις εισβολές σε χώρους αγώνα, τον νόμο απαγόρευσης των διαδηλώσεων, τη θεσμική κατάργηση του ασύλου και τις βάρβαρες κατασταλτικές επιθέσεις στους αντιστεκόμενους φοιτητές/τριες – από την εκκένωση των κατειλημμένων πανεπιστημιακών χώρων έως τις πρόσφατες επιθέσεις στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις στο ΕΜΠ και ΑΠΘ και στις συλλήψεις, τις βάρβαρες επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής στις διαδηλώσεις, τις διώξεις αναρχικών αγωνιστών και μελών σωματείων και τις κρατικές δολοφονίες.
Έχοντας στο νου ζωντανές τις μνήμες και την εμπειρία των αγώνων και κινητοποιήσεων που προηγήθηκαν για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων απέναντι στην ιδιωτικοποίηση, την κρατική καταστολή, τον έλεγχο, τις μαφίες και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, με επίγνωση των συνθηκών και των προκλήσεων της αντίστασης στο σήμερα, συνεχίζουμε να ορθώνουμε αναχώματα για τη σύνδεση των επιμέρους αντιστάσεων σε ένα ευρύτερο κοινωνικό μέτωπο που θα στηρίζεται σε σταθερές θέσεις μάχης μέσα στον χρόνο, που θα προωθεί τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης ενάντια σε κάθε μορφή της κρατικής επιβολής, χωρίς αυταπάτες για τον ρόλο όσων ευαγγελίζονται την θεσμική επίλυση των κοινωνικών ζητημάτων, με το βλέμμα στραμμένο στο αύριο για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΤΑ ΠΑΡΚΑ, ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ, ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ, ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ, ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΠΟΡΕΙΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΟΚΤΩΒΡΗ
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ, 13:00
Ανοιχτή Συνέλευση της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37
