Ενάντια στην εγκληματική κρατική διαχείριση της πανδημίας
και τη δολοφονική καπιταλιστική βαρβαρότητα

Στους παρόντες καιρούς της κρίσης και αναδιάρθρωσης του κράτους και του κεφάλαιου εν μέσω πανδημίας, το πολιτικο/οικονομικό καθεστώς, με την ακροδεξιοφιλελεύθερη διαχείριση της εξουσίας, αποκαλύπτει με τον πλέον φρικαλέο τρόπο τις εγκληματικές του “αξίες” και τις αντικοινωνικές στοχεύσεις του, οδηγώντας σε μαζικούς θανάτους, εξοντωτικές συνθήκες ανέχειας, ανισοτήτων και αποκλεισμών, σε ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές καταστροφές, στο φασισμό, τον πόλεμο και την υποδούλωση.
Ένα καθημαγμένο από τις πολιτικές κερδοσκοπίας δημόσιο σύστημα υγείας που σήμερα καλείται να διαχειριστεί μία γιγάντια υγειονομική κρίση, αφήνοντας ουσιαστικά ακάλυπτες τις ανάγκες προστασίας της ζωής και της υγείας των ταξικά αδύναμων, με δεκάδες συνανθρώπους μας να πεθαίνουν καθημερινά, με τους νεκρούς από Covid-19 να φτάνουν σήμερα τους 9.330, με βαριά νοσούντες να διασωληνώνονται εκτός ΜΕΘ σε υποστελεχωμένα και χωρίς τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό νοσοκομεία, με τους εργαζόμενους σε αυτά να δουλεύουν σε εξοντωτικούς ρυθμούς, με απλήρωτες εφημερίες και υπερωρίες, υπό τη σκιά ενός θεσμικού εργασιακού εκφοβισμού με στόχο την αποσιώπηση του εγκλήματος που διαπράττεται καθημερινά στο επίπεδο της δημόσιας υγείας.
Ένα αυταρχικό και γραφειοκρατικό σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης που διευρύνει τους αποκλεισμούς, απαξιώνει τις μόνιμες ανάγκες για εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους στις εκπαιδευτικές δομές, υποβαθμίζει το επίπεδο μάθησης σε όλες τις βαθμίδες, περιφρονεί την αξία της παιδείας ως πάγια κοινωνική ανάγκη, με στόχο να προετοιμάσει τις νέες γενιές αναλώσιμων δέσμιων στα σχέδια των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.
Μια δολοφονική αντι-μεταναστευτική πολιτική που αποτυπώνεται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης με τις απάνθρωπες και άκρως επικίνδυνες συνθήκες για τη ζωή και την υγεία των προσφύγων και μεταναστών ειδικά μέσα στο πλαίσιο της πανδημίας, στις απελάσεις, τις απωθήσεις και τους θανάτους στα σύνορα, με τα πρόσφατα περιστατικά του αυτοπυρπολισμού Αφγανής πρόσφυγα, της εγκατάλειψης μετανάστη από τη Γουινέα σε θάνατο από περιτονίτιδα, και την αυτοκτονία Κούρδου πρόσφυγα από την Τουρκία, στα κέντρα κράτησης του Καρά Τεπέ, της Κω και της Κορίνθου αντίστοιχα, να αποτελούν αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου του θεσμικού φασισμού που επιφυλάσσεται στους απόκληρους της Ευρώπης-Φρούριο.
Μια σφοδρή επίταση των συνθηκών εκμετάλλευσης στο πλαίσιο της μισθωτής σκλαβιάς, σε συνέχεια της καπιταλιστικής λαίλαπας που ξέσπασε με την οικονομική κρίση, με τους εργαζόμενους δεκάδων κλάδων που τελούν υπό καθεστώς αναστολής να επιβιώνουν με επιδόματα, με εργαζόμενους σε καθεστώς μαύρης εργασίας να βρίσκονται εκτεθειμένοι σε οικονομική ασφυξία, με εργαζόμενους να εξαναγκάζονται να δουλεύουν εκτεθειμένοι στην πανδημία χωρίς απαραίτητα μέτρα αυτοπροστασίας, με την προωθούμενη θέσπιση του 10ωρου και των απλήρωτων υπερωριών, με το φάσμα της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης να διευρύνεται για ολοένα και περισσότερους.
Ένα σύστημα κυρίαρχης προπαγάνδας και χειραγώγησης, που συγκαλύπτει τη δολοφονική κρατική διαχείριση της πανδημίας, τα εγκλήματα αξιωματούχων του κράτους και προβεβλημένων κεφαλαιοκρατών, το καθεστώς ασφυξίας κι ανέχειας που επιβάλλεται στα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας, την εκστρατεία εκφοβισμού και τρομοκράτησης όσων αντιστέκονται κι αγωνίζονται.
Ένα αστυνομικό κράτος που εξοπλίζεται, εξαπλώνεται και στρατιωτικοποιείται διαρκώς, που εργαλειοποιεί την πανδημία με στόχο την κάμψη των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και την εμπέδωση του κοινωνικού ελέγχου, με την απαγόρευση διαδηλώσεων, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τη θέσπιση ειδικού αστυνομικού σώματος μέσα στα πανεπιστήμια, τη διάχυτη αστυνομοκρατία και αστυνομική βία, τους βασανισμούς διαδηλωτών και διαδηλωτριών, τις νομικά αστήρικτες προφυλακίσεις, τις έωλες διώξεις αγωνιστών, την επίταση του ελέγχου σε βάρος των έγκλειστων στις φυλακές, την αναβάθμιση του καθεστώτος εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τη διακηρυγμένη απειλή καταστολής εναντίον των κατειλημμένων δομών στέγασης και εστιών αγώνα.

Μια απειλή, που μετά την εκκένωση της κατάληψης Terra Incognita και την αστυνομική εισβολή στην κατάληψη Libertatia στην Θεσσαλονίκη τον Αύγουστο, όπως και την εκκένωση της κατάληψης Rosa Nera στα Χανιά τον Σεπτέμβρη, ανανεώθηκε μέσα από την αναπαραγωγή ασφαλίτικων σεναρίων στον ελεγχόμενο ηλεκτρονικό τύπο τον Νοέμβριο εναντίον της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37 σε μία προσπάθεια δημιουργίας ευνοϊκών συσχετισμών για την καταστολή της, μέσα από την επίθεση φασιστοειδών με τη συνδρομή της ΕΛΑΣ στην κατάληψη του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου Σχολείο στις 25 Μάρτη, και με τη διακοπή παροχής ρεύματος στην κατάληψη στέγης προσφύγων/μεταναστών Νοταρά 26 στις 30 Μάρτη.

Κλείνοντας 33 χρόνια ζωής και αγώνα μέσα από την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, έναν χώρο απελευθερωμένο από τις κυρίαρχες “αξίες” του κέρδους, της ιεραρχίας, της εξατομίκευσης, πλάι στα συλλογικά κινηματικά εγχειρήματα που ανταγωνίζονται τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, δεν τρέφουμε αυταπάτες για τον εξωραϊσμό και την εναλλακτική διαχείριση του σάπιου και χρεωκοπημένου πολιτικο/οικονομικού συστήματος κράτους και κεφάλαιου που λεηλατεί και καταστρέφει τη φύση κι υποδουλώνει την κοινωνία στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Συνοδοιπορούμε με τις πολιτικές, κοινωνικές και ταξικές δυνάμεις από τα κάτω, που θέτουν αναχώματα σε κάθε πεδίο επέλασης της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Μοιραζόμαστε το όραμα ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης, αντιπαραβάλλοντας το εξαιρετικά επίκαιρο ζητούμενο της κάλυψης των πάγιων και ζωτικών κοινωνικών αναγκών για υγεία, τροφή, παιδεία, στέγαση για όλους και όλες, απέναντι στο δυστοπικό αδιέξοδο της διαιώνισης του κόσμου των αβυσσαλέων κοινωνικών και ταξικών διαιρέσεων κι ανισοτήτων. Υπερασπιζόμαστε την εδαφικοποίηση των ελευθεριακών προταγμάτων και την αυτοοργανωμένη κάλυψη της κοινωνικής ανάγκης για στέγαση, αντιστεκόμενοι στην διαρκώς επαπειλούμενη καταστολή, όπως το κάναμε πάντοτε προασπίζοντας από κοινού με φίλους και αλληλέγγυους την κατάληψη, τόσο από τις κατασταλτικές επιχειρήσεις και μεθοδεύσεις όσο και από τις επιθέσεις φασιστικών παρακρατικών συμμοριών.
Έχοντας αναστείλει προσωρινά για λόγους προστασίας από την πανδημία τις ανοιχτές πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, καθώς και τη λειτουργία του παιδότοπου “Το Άλλο Σύννεφο” στον χώρο της κατάληψης, προτάσσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη οργανώνοντας συλλογές ειδών πρώτης ανάγκης και τη διανομή τους σε όσους και όσες μπορούμε να προσεγγίσουμε και γνωρίζουμε ότι τα στερούνται. Προετοιμαζόμαστε για τη συνάντηση των αγώνων μέσα από την υποδοχή των Ζαπατίστας στο πλαίσιο του ταξιδιού τους στην Ευρώπη, προτάσσοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη από την Τουρκία μέχρι την Παλαιστίνη και τη Μιανμάρ, από τα βουνά του μεξικάνικου νότου μέχρι τις μητροπόλεις της Ευρώπης και παντού όπου ο κόσμος του αγώνα συγκρούεται με τον κόσμο της εξουσίας. Ενώνουμε τις φωνές και τις δράσεις μας με εκείνους και εκείνες που προασπίζουν τον φυσικό κόσμο από την κερδοσκοπική του λεηλασία, στον Αχελώο, τα Άγραφα, την Πάρνηθα, τις Σκουριές, τις Σταγιάτες κ.α., με εκείνους και εκείνες που αντιστέκονται στην ιδιωτικοποίηση, τη συρρίκνωση, τον αποκλεισμό των δημόσιων χώρων, όπως στο πάρκο Λέλας Καραγιάννη (Κύπρου και Πατησίων) στην Κυψέλη, το λόφο του Στρέφη και το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο της Ναυαρίνου στα Εξάρχεια κ.α. Απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό αντιπαραβάλλουμε τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, απέναντι στην έμφυλη βία απαντάμε με τον αγώνα ενάντια στον πατριαρχία, με τη συντροφικότητα ανάμεσα στους αγωνιζόμενους και τις αγωνιζόμενες στην κοινή υπόθεση της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης. Απέναντι στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό της κυριαρχίας συντασσόμαστε στα μέτωπα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Κι ως την επόμενη άνοιξη… καμιά νοσταλγία για αυτόν το γερασμένο κόσμο που, από καιρό πια, ανήκει στο παρελθόν. Κανένας συμβιβασμός με το αβίωτο παρόν που υπόσχεται μόνο το χειρότερο. Κανένας δισταγμός και φόβος για το μέλλον που θέλουμε: την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των υγειονομικών για ενίσχυση της δημόσιας υγείας – Άμεση επίταξη των ιδιωτικών δομών υγείας
Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους φοιτητές ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση των αποκλεισμών, της καταστολής και της υποταγής
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες/είσες της διαδήλωσης στη Νέα Σμύρνη που υπέστησαν βασανιστήρια και απειλές βιασμού στη ΓΑΔΑ, και άμεση απελευθέρωση των προφυλακισμένων, οι διώξεις των οποίων είναι εκδικητικές και στοχεύουν στην τρομοκράτηση όσων διαδηλώνουν και αγωνίζονται στους δρόμους.

Όλα για όλους! Τροφή, υγεία, παιδεία, στέγαση.

Κοινωνική αυτοοργάνωση, μαχητική αντίσταση, ταξική αλληλεγγύη παντού!

Οργάνωση κι αγώνας για την ελευθερία!

15 Απρίλη 1988 – 15 Απρίλη 2021
33 χρόνια Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

[Κείμενο που μοιράστηκε στη συγκέντρωση στο Πάρκο Κύπρου και Πατησίων και στην πορεία στη γειτονιά της Κυψέλης που κάλεσε η ΛΚ 37 στις 17 Απρίλη.]

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ

ΑΝΑΡΧΙΑ

33 ΧΡΟΝΙΑ

στους δρόμους της μαχητικής αντίστασης, της ταξικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής αυτοοργάνωσης

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37

Κι ως την επόμενη άνοιξη… καμιά νοσταλγία για αυτόν το γερασμένο κόσμο που, από καιρό πια, ανήκει στο παρελθόν. Κανένας συμβιβασμός με το αβίωτο παρόν που υπόσχεται μόνο το χειρότερο. Κανένας δισταγμός και φόβος για το μέλλον που θέλουμε : την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό.