[Η συνέλευση του No Pasaran καλεί σε έκτακτη ανοιχτή συνέλευση στο κτήριο Γκίνη, το Σάββατο 23 Νοεμβρίου, στις 20:00. Παρακαλούμε να τηρηθεί αυστηρά η ώρα προσέλευσης. Ούτε ώρα χαμένη στη μάχη απέναντι στις απειλές τους.]

«Καλούνται όσοι παρανόμως έχουν καταλάβει κτήρια, δημόσια ή ιδιωτικά, να τα εκκενώσουν. Εάν σε αυτά στεγάζονται αιτούντες άσυλο ή υπήκοοι τρίτων χωρών, να ενημερωθούν ότι θα μεταφερθούν σε δομές παραμονής της ενδοχώρας. Για τον σκοπό της μετακίνησης, θα επικοινωνήσουν μαζί τους, οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Εάν τα κτήρια είναι ιδιωτικά, για να παραμείνουν οι σημερινοί καταληψίες χρειάζεται να έρθουν σε επαφή με τους ιδιοκτήτες και να συμφωνήσουν σε όρους μίσθωσης. Η προθεσμία για την εκκένωση είναι 15 ημέρες από τη δημοσίευση της παρούσης στον Τύπο». Αυτή ήταν η ανακοίνωση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που δημοσιεύτηκε χθες 20 Νοεμβρίου 2019.

Μια ανακοίνωση που έρχεται σαν συνέχεια στην κατασταλτική εκστρατεία που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, ένα deadline που μόνο σκοπό έχει να εκβιάσει τον κόσμο που αγωνίζεται μέσα στα πολιτικά εγχειρήματα και να ποινικοποιήσει την αλληλεγγύη, να εξαφανίσει και να αποτελειώσει μαζικά τις καταλήψεις στις οποίες στεγάζονται είτε σύντροφοι και συναγωνιστές μας, είτε πρόσφυγες και μετανάστες. Αυτή η προθεσμία δεν ήρθε τυχαία. Έχει πολλαπλούς στόχους και είναι εκτός των άλλων συμβολική για εκείνους αφού λήγει μια ημέρα πριν την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Είναι όμως συμβολική και για εμάς. Σ’ αυτό τον αδίστακτο πόλεμο που έχουν κηρύξει κανείς δεν μένει ανέγγιχτος, κανείς δεν θα μείνει ανέγγιχτος. Όλοι βάλλονται, και τα πρόσφατα περιστατικά ωμής αστυνομικής βίας το απέδειξαν με τον πιο σκληρό τρόπο. Σκοπός τους ήταν και είναι η διασπορά του φόβου, η μόνιμη σκέψη πως θα ζήσουμε με τις μπότες των ΜΑΤατζήδων στις πλάτες μας απ’ όποιο μετερίζι και αν αγωνιζόμαστε. Γι’ αυτό και καλούμε όλο τον κόσμο του αγώνα να συσπειρωθεί και να δημιουργήσει το ανάχωμα που θεωρούν πως δεν υπάρχει, να αντισταθούν στην κτηνωδία και τη βαρβαρότητα που θέλουν να επιβάλλουν. Φοιτητές, σωματεία βάσης, συλλογικότητες, προσφύγισσες/ες και μετανάστριες/ες, όλο αυτόν τον κόσμο που αψήφησε το φόβο και έδωσε τη δική του απάντηση πλημμυρίζοντας τους δρόμους στην τελευταία μαζική συγκέντρωση στην επέτειο του Πολυτεχνείου.