ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ (13/2/18) ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37
Την Τρίτη 13 Φλεβάρη 2018, η Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 έγινε στόχος μιας ακόμη εμπρηστικής-δολοφονικής απόπειρας. Στις 3 τα ξημερώματα εκτοξεύτηκαν στα παράθυρα του κατειλημμένου κτιρίου τρεις μολότωφ από φασιστάκια, τα οποία αμέσως μετά διέφυγαν επιδιδόμενα στο άθλημα της τρεχάλας με αξιοσημείωτες επιδόσεις, αντιστρόφως ανάλογες με τις αξιοθρήνητες επιδόσεις τους στις ρίψεις. Μία από τις μολότωφ βρέθηκε άθικτη ενώ δυο άλλες αργόσβηναν μέσα σε λιμνούλες από την βροχή στον κήπο της κατάληψης.
Η αλήθεια είναι ότι τους περιμέναμε από μέρα σε μέρα τους φασίστες μετά από το εθνικιστικό συλλαλητήριο στις 4 Φεβρουαρίου στο Σύνταγμα, μιας κι εκείνη ειδικά τη μέρα προφανώς και δεν θα μπορούσαν να έρθουν. Μετά από τόσες ώρες ορθοστασίας για να παρακολουθήσουν με ρίγη συγκίνησης την ακροδεξιόστροφη βουτιά του Μίκη Θεοδωράκη στον εθνικιστικό βόρβορο (αγκαλιά με τους επιγόνους του Σκαλούμπακα, των χαφιέδων και των βασανιστών του), την επίθεσή τους στο κατειλημμένο θέατρο Εμπρός, όπου και αποκρούστηκαν, και την ατυχή προσπάθεια προσέγγισής τους στα Εξάρχεια όπου μάλλον αποδεκατίστηκαν, θα πρέπει να ήταν αποκαμωμένοι.
Πρέπει ωστόσο να πούμε και δυο πράγματα παραπάνω, ξεκαθαρίζοντας τη θέση μας, σε σχέση αφενός με το ζήτημα των φασιστικών απειλών και επιθέσεων από έναν ορισμένο αριθμό παρακρατικών στους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα και αφετέρου με το ευρύτερο ζήτημα που ανέκυψε με τα μαζικά συλλαλητήρια της νεκραναστημένης από το βαθύ κράτος εθνικοφροσύνης, με αφορμή το λεγόμενο Μακεδονικό, για μια ακόμη φορά μετά τα εθνικιστικά συλλαλητήρια του 1992 (όπου σημειώθηκε μεταξύ άλλων και η πρώτη επίθεση παρακρατικών στην Καταληψη ΛΚ37, για να ακολουθήσουν πολλές άλλες στα χρονικά διαστήματα μεταξύ των κατασταλτικών επιθέσεων του επίσημου κράτους).
Η περιφρούρηση των επιμέρους πολιτικών και κοινωνικών χώρων αγώνα μπορεί να είναι μια απάντηση απέναντι σε ενδεχόμενες επιθέσεις φασιστικών παρακρατικών ομάδων κρούσης εκεί που θα εκδηλωθούν, αλλά μια τέτοια διάταξη αυτοάμυνας των επιμέρους χώρων είναι κατά βάση μια αυτοπεριορισμένη αμυντική επιλογή και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μια συνολική πολιτική απάντηση σε αυτά καθαυτά τα μαζικά εθνικιστικά συλλαλητήρια που επιβάλλονται κυριαρχώντας καταθλιπτικά στον δημόσιο χώρο και στον δημόσιο λόγο, μέσα από τα οποία αναδύονται πολλαπλάσιοι κίνδυνοι και απειλές -από αυτούς που συνιστούν μερικές δράκες παρακρατικών-, στην πιθανή προοπτική κατάρρευσης της επιβεβλημένης αλλά επισφαλούς κοινωνικής ειρήνης στο εσωτερικό ή/και κλιμάκωσης των οξυμένων ανταγωνισμών στο ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον των Βαλκανίων και της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Πέρα λοιπόν από την συνήθη γενικότερα περιφρούρηση των επιμέρους χώρων αγώνα και ως άμεση και κατά μέτωπο απάντηση στα εθνικιστικά συλλαλητήρια -και όχι απλά σε ομάδες φασιστοειδών που θα κινούνταν έξω από το σωρό- απαιτούνταν κάτι περισσότερο από μια αυτοπεριορισμένη και κατακερματισμένη αμυντική διάταξη. Κι αυτό το απρόβλεπτο για τα συνήθη κι αναμενόμενα, το θαρραλέο και προκλητικό πολιτικό βήμα μέσα στην καταθλιπτική ατμόσφαιρα της εθνικιστικής έξαρσης και των παραληρημάτων των Άνθιμων, των Φραγκούληδων και των άλλων καραγκιόζηδων (με τις ρατσιστικές κορόνες τους περί των «γυφτοσκοπιανών» όπως αρέσκονται να αποκαλούν τους σλαβομακεδόνες), το έκαναν οι σύντροφοι/ισσες που σήκωσαν και στήριξαν τη Διεθνιστική Αντιφασιστική Συγκέντρωση στην Καμάρα στις 21 Γενάρη 2018.
Από τη μεριά μας και εμπνεόμενοι από αυτό το πρώτο βήμα μιας κεντρικής πολιτικής απάντησης και δημόσιου καλέσματος αγωνιστικής συσπείρωσης και κινητοποίησης απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια που υποκινούνται και κατευθύνονται από το βαθύ κράτος με τις πολυποίκιλες εφεδρείες του (σωματεία, συλλόγους και οργανώσεις παραστρατιωτικές, παραθρησκευτικές κλπ)), και μη βλέποντάς την απαγορευτική για τη συνήθη επιλογή περιφρούρησης των χώρων μας (αναλόγως και των διαθέσιμων δυνάμεων), ανταποκριθήκαμε θετικά στο κάλεσμά τους και τα πολιτικά καθήκοντα των ημερών απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και στηρίξαμε από την αρχή μέχρι το τέλος τη Διεθνιστική Αντιφασιστική Συγκέντρωση που κάλεσαν στα Προπύλαια της Αθήνας στις 4 Φλεβάρη πολιτικές ομάδες, καταλήψεις, στέκια, σύντροφοι/ισσες, όπου συμμετείχαν περισσότεροι από 2.000 αγωνιστές και αγωνίστριες. Το αν και πως ή πόσοι περιφρουρούσαμε ταυτοχρόνως τους χώρους μας, σε ό,τι μας αφορά, δεν έχει κάποιο νόημα να αναφέρεται, γιατί σε τελική ανάλυση ο αμυντισμός, ο κατακερματισμός και ο αυτοπεριορισμός του καθένα συντρόφου στη φάση του δεν βλέπουμε να εμπεριέχουν κανένα ιδιαίτερο πρόταγμα. Η επιλογή μας δεν εξαντλούνταν στην περιφρούρηση ενός χώρου και η προτεραιότητά μας -για την διεμβόλιση της επιχειρούμενης απόλυτης κυριάρχησης του ταξικού εχθρού και των εφεδρειών του στον δημόσιο χώρο και τον δημόσιο λόγο, με τη δική μας πολιτική παρέμβαση και τον δικό μας λόγο ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, τον φασισμό και τον πόλεμο-, βρισκόταν τη συγκεκριμένη μέρα στην συγκέντρωση των Προπυλαίων και αυτή την κίνηση θεωρούμε εμείς προταγματική και εμπνευστική για τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του μέλλοντος για ακόμα μαζικότερες και δυναμικότερες, οργανωμένες και συντεταγμένες κινητοποιήσεις.
Κατά συνέπεια λοιπόν, και με βάση την κίνησή μας και όσα προηγήθηκαν, δεν μας εντυπωσιάζει καθόλου που λίγες μέρες μετά από τη διεθνιστική αντιφασιστική συγκέντρωση στα Προπύλαια εμφανίστηκαν μέσα στη νύχτα τα παρακρατικά κοπρόσκυλα με σκοπό να πυρπολήσουν την κατάληψη της ΛΚ37.
Να προσθέσουμε, τέλος, σχετικά με τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia στις 21 Γενάρη ότι, εδώ και δεκαετίες σημειώνονται φασιστικές επιθέσεις σε κατειλημμένους χώρους αγώνα, ορισμένοι εκ των οποίων κάηκαν ολοσχερώς εξαιτίας τέτοιων επιθέσεων. Καμιά όμως φασιστική επίθεση δεν έμεινε αναπάντητη και όλοι οι χώροι με την αμέριστη πολιτική, ηθική και υλική στήριξη των αλληλέγγυων, αποκαταστάθηκαν πλήρως και έμειναν (χωρίς διάφορες μεμψιμοιρίες που στοχεύουν στην απομείωση της συνεισφοράς τους και των πολιτικών επιλογών τους, και στη συγκεκριμένη περίπτωση της θαρραλέας Διεθνιστικής Αντιφασιστικής Συγκέντρωσης στην Καμάρα απέναντι στο εθνικιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης). Αυτό -πολιτική, ηθική και υλική στήριξη- οφείλεται να γίνει με την Κατάληψη Libertatia και αυτό θα γίνει.-
Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ!
Η ΦΩΤΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΙΕΙ, Η ΦΩΤΙΑ ΚΑΙΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΝΑ ΠΑΥΣΕΙ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ 5 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ (22/1/18) ΣΤΗ LIBERTATIA
ΟΛΟΙ – ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΜΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA ENANTIA ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΣΤΙΣ 10 ΜΑΡΤΗ 2018 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
(ΛΕΩΦ. ΣΤΡΑΤΟΥ 19 & ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΥ)
Κατάληψη Λ. Καραγιάννη 37
30 χρόνια στους δρόμους της κοινωνικής αυτοοργάνωσης,
της ταξικής αλληλεγγύης & της μαχητικής αντίσταση
[huge_it_gallery id=”11″]
