ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Την Τρίτη 23 Μάη πραγματοποιήθηκε η μηχανοκίνητη διαδήλωση αλληλεγγύης στις καταλήψεις, τους χώρους αγώνα και τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις.
Η κινητοποίηση ξεκίνησε με συγκέντρωση-μικροφωνική στα Προπύλαια. Η διαδήλωση, με την συμμετοχή περίπου 50 μηχανών, κατευθύνθηκε προς τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου, όπου και σταμάτησε, ανοίχτηκε πανό και φωνάχτηκαν συνθήματα.
Στην συνέχεια, η διαδήλωση, συνέχισε με κατάληξη την Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, στην πλ. Αμερικής.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΤΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ
ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
Τη Δευτέρα 13 Μάρτη πραγματοποιήθηκαν αστυνομικές εισβολές στην κατάληψη Βίλα Ζωγράφου και την κατάληψη στέγασης προσφύγων στην οδό Αλκιβιάδου στην Αθήνα, με αποτέλεσμα την εκκένωσή τους και τη σύλληψη 7 καταληψιών στην πρώτη και 127 προσφύγων στη δεύτερη. Στις 5 Απρίλη εκκενώθηκε επίσης η στεγαστική κατάληψη προσφύγων Άλμπατρος στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για τη συνέχεια του ίδιου κατασταλτικού έργου που σταμάτησε μόνο πρόσκαιρα το περασμένο καλοκαίρι ύστερα από τις εκκενώσεις τριών καταλήψεων στέγασης προσφύγων στη Θεσσαλονίκη (Hurriya, Μανδαλίδειο και Ορφανοτροφείο – το οποίο κατεδαφίστηκε, ενώ το εφετείο των συλληφθέντων έχει οριστεί για τις 31 Μαΐου). Οι κατασταλτικές αυτές επιχειρήσεις αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού που αποσκοπεί τόσο στη στοχοποίηση και την απομόνωση των ίδιων των προσφύγων και μεταναστών όσο και στο χτύπημα των πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που εκδηλώνονται από τα κάτω και ακηδεμόνευτα, ενάντια στο καθεστώς καταπίεσης και εκμετάλλευσης που επιβάλλει συνθήκες ασφυκτικού ελέγχου σε ολόκληρη την κοινωνία.
Οι πάγιες στοχεύσεις του κράτους και των αφεντικών απέναντι στους αγωνιζόμενους συναντιούνται σήμερα με τις επιλογές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, του σημερινού πολιτικού διαχειριστή της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η οποία παρουσιάστηκε ως «δικαίωση» αγώνων που προηγήθηκαν, επιχειρώντας την εξουδετέρωση των αντιστάσεων μέσα από την καπήλευση τους, πάντοτε όμως με χαρακτηριστική εχθρότητα απέναντι σε όσους δεν πειθαρχούν στα κελεύσματα για κοινωνική ειρήνευση και ταξική συνεργασία, και εξακολουθούν να αγωνίζονται αυτοοργανωμένα και από τα κάτω ενάντια στη λεηλασία της ζωής τους. Ως κομμάτι αυτής της συνειδητής και αυτοοργανωμένης αντίστασης, οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι βρίσκονται πάντα στην κεντρική πολιτική κατασταλτική ατζέντα του κράτους.
Στις 28 Μάρτη 2017, ο υπουργός δημόσιας τάξης Ν. Τόσκας, σε συνέντευξη του σε τηλεοπτική εκπομπή, προανήγγειλε νέες αστυνομικές επιχειρήσεις καταστολής των καταλήψεων και έθεσε το πλαίσιο της ιδεολογικής επίθεσης του κράτους στον κόσμο του αγώνα. Ταυτόχρονα, συκοφαντικά δημοσιεύματα στον καθεστωτικό Τύπο (από την Καθημερινή και την Ελευθερία του Τύπου ως την Αυγή) φωτογραφίζουν και χαρτογραφούν καταλήψεις, μιλούν για εισαγγελικές εντολές εκκένωσης, εγκληματοποιούν τον πολιτικό – αναρχικό τους χαρακτήρα αλλά και τη διάσταση της έμπρακτης αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες.
Συγκεκριμένα, η Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 βρίσκεται ανάμεσα στις καταλήψεις που στοχοποιούνται στα δημοσιεύματα (όπως και οι καταλήψεις Βανκούβερ, Βοξ, Rosa Nera, Ευαγγελισμός κ.ά.). Η ΛΚ37 αναφέρεται μεταξύ άλλων και ως μία από τις περιπτώσεις «αναξιοποίητης πανεπιστημιακής περιουσίας», για τις οποίες γίνονται «εν κρυπτώ» ενέργειες. Είναι φανερή η απόπειρα εκ μέρους των πολιτικών προϊστάμενων της καταστολής να κινητοποιήσουν τους εκάστοτε ιδιοκτήτες των κατειλημμένων κτιρίων, ώστε αφενός να είναι αποτελεσματικές οι σχεδιαζόμενες εκκενώσεις και αφετέρου να δίνεται άλλοθι στην καταστολή με το πρόσχημα της «αξιοποίησης». Για την ΛΚ37, αυτές οι «εν κρυπτώ» μεθοδεύσεις αφορούν την προσπάθεια των τριών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων –ΑΣΚΤ, ΕΜΠ και ΕΚΠΑ– να ενταχθεί το κτίριο σε πρόγραμμα χρηματοδότησης ΕΣΠΑ από την Περιφέρεια, καθώς και η άσκηση ποινικής δίωξης από το ΕΚΠΑ, μετά τον Γενάρη του 2013, όταν πραγματοποιήθηκε η τελευταία αστυνομική εισβολή στην κατάληψη και η ανεπιτυχής καταστολή της. Σήμερα η δήθεν αξιοποίηση καλείται να λειτουργήσει ως προκάλυμμα για το χτύπημα της αγωνιστικής παρουσίας της κατάληψης τόσο στη γειτονιά της Κυψέλης όσο και σε πλήθος κοινωνικών και ταξικών αγώνων στην πόλη και ευρύτερα, όπως εκφράζεται αδιάλειπτα όλα αυτά τα 29 χρόνια κινηματικής ζωής της.
Ανεξάρτητα από τη ρητορική που χρησιμοποιεί το καθεστώς για να δικαιολογήσει το κάθε επιμέρους κατασταλτικό χτύπημα, και ανεξάρτητα από το διαφορετικό ιδιοκτησιακό καθεστώς και τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής που βρίσκονται οι χώροι που πλήττονται, αυτό που έχει να αντιμετωπίσει ο κόσμος του αγώνα δεν είναι η σπασμωδική και σποραδική καταστολή, αλλά μια συνολική εκστρατεία που έχει ξεκινήσει από καιρό και εντείνεται.
Η καταστολή, η άμεση κρατική βία απέναντι στους αντιστεκόμενους, είναι μία μόνο από τις εκφράσεις της επιθετικής στρατηγικής του κρατικού καπιταλιστικού συστήματος απέναντι στην κοινωνία συνολικά. Η επιβολή συνθηκών εξαθλίωσης με τη βίαιη φτωχοποίηση μεγάλων κομματιών του πληθυσμού, η απογείωση του κοινωνικού κανιβαλισμού, η συκοφάντηση και η αποπολιτικοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που επιχειρούνται μέσα από την κρατική προπαγάνδα, η συστηματική καλλιέργεια κλίματος ρατσισμού και μισαλλοδοξίας και η λειτουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα, η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του δημόσιου χώρου με στόχο την εμπορευματοποίηση, την υποταγή και τον ολοκληρωτικό κοινωνικό έλεγχο στις πόλεις και η παράδοση ολόκληρων χωριών και περιοχών στη λαίλαπα της ανάπτυξης, είναι όψεις της κρατικής-καπιταλιστικής επίθεσης. Κι εκεί που η κρατική απειλή δεν αρκεί για να φιμώσει και να καταστείλει τις κινηματικές αντιστάσεις που ξεσπούν απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς, τη σκυτάλη παίρνουν οι παρακρατικές ναζιστικές συμμορίες με επιθέσεις σε μετανάστες και χώρους αγώνα, ενώ σε ολόκληρες γειτονιές της Αθήνας οι επίσημες κρατικές συμμορίες, ο αστυνομικός στρατός κατοχής, δίνει τη θέση του στις κάθε λογής παρακρατικές μαφίες –μπράβους, ναρκεμπόρους, τσιράκια των μεγαλοεπιχειρηματιών – που επιβάλουν βίαια την παρουσία τους και στρέφονται ενάντια στο κίνημα για να συνεχίσουν απρόσκοπτα να λυμαίνονται τις γειτονιές μετατρέποντάς τες σε τσιφλίκι τους. Για να εμφανιστεί στη συνέχεια το κράτος, ως ρυθμιστής της κοινωνικής ομαλότητας με την πάγια ρητορεία περί «πάταξης της εγκληματικότητας», να συκοφαντήσει τους αγωνιζόμενους και να δείξει το ωμό κατασταλτικό του πρόσωπο.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα οι κινηματικές δομές –οι καταλήψεις, οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, οι συλλογικότητες της πολιτικής, κοινωνικής και ταξικής αυτοοργάνωσης– και η υπεράσπισή τους είναι ζωτικής σημασίας για το σύνολο των αντιστεκόμενων, με προοπτική τη σύνδεση των αγώνων που θα ανακόψουν την επέλαση του κράτους, του κεφάλαιου και των παρακρατικών λακέδων τους και θα προτάξουν ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΕΥΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΛΑΚΕΔΕΣ ΤΟΥΣ
Μάης 2017
Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37
